Nelson

Wat is het geweldig om een backpacker te zijn! Ook al begint je dag vroeg (uitslapen betekent hier alsnog om half 9 je bed uit), het is het helemaal waard. Je hebt de hele dag nodig. Het begint met een simpel ontbijt (Ik leef al twee weken op toast met jam) in een gezamelijke keuken, waar het vaak heel gezellig is. Iedereen is bij elkaar, en loopt door elkaar heen er een bende van te maken. Dan pakken we de auto om naar de volgende plek te rijden, je dumpt je spullen in het hostel en gaat iets doen. Eergisteren hebben we ge- white water raft, wat op een paar bijna doodervaringen na heel gaaf is om te doen (ik zat met hartkloppingen in die boot, het liefste was ik gaan lopen). Gisteren zijn we naar het abel tasman national park geweest om te wandelen en te kayaken. Het is zo mooi daar! Witte stranden, helderblauwe zee, palmbomen, net het paradijs. En tijdens het kayaken vaar je heel dicht langs de kust, dus zie je de zeehondjes van heel dichtbij. Na zo'n dag gaan we boodschappen doen voor het avondeten, en dan mag je de keuken weer in. We zijn allebei geen keukenprinsessen (de cordon-bleu die we hebben gemaakt was hard genoeg om een ruit mee in te gooien), maar je leert snel genoeg om het te doen met wat je hebt. En dan begint de avond, wanneer je vaak eindigt met een groep mensen uit allemaal verschillende landen. In hokitika was er een italiaan met een gitaar en hebben we de hele avond muziek zitten maken en was er een Fin die heel leuk kon vertellen (naarmate er meer wodka in ging werden de verhalen beter, en als hij niks meer had begon hij gewoon hetzelfde verhaal opnieuw te vertellen), en ook al begrijp je vaak maar de helft van het engels van anderen, er wordt een hoop gelachen. In Motueka heb ik twee jongens ontmoet die in de wijngaarden werkten, en daar zit je dan de hele avond mee te kletsen, en iedereen die er bij komt zitten is welkom en wordt makkelijk betrokken bij het gesprek.
Het leuke is hier dat je niet eens behoefte hebt aan een kroeg of een hoop drank, genoeg ruimte om bij ellaar te zitten is alles wat je nodig hebt. Iedereen heeft zijn eigen verhaal te vertellen, tips over plekken om te bezoeken voor anderen, en natuurlijk heeft elke taal zo z'n mindere woorden die ze graag aan de buitenlanders leren.
We zijn nog niet eens op de helft van onze reis, maar in m'n achterhoofd ben ik al bezig de volgende te plannen. Natuurlijk mis ik alles en iedereen thuis, maar voor nu ben ik hier meer dan tevreden.